AUX ENFANTS AFFAMÉS
Tout ce que je pourrais partager
Avec vous en ce moment
C’est un mot de courage
Et l’espoir que vous résistiez à ce temps
Qui heurte vos petits cœurs.
Ce temps qui passe en émiettements et en cassures
Éclate en débris dans l’esprit blessé
Dans l’esprit couronné
Par les déceptions de ce siècle.
Tout ce que je peux partager avec vous
C’est une bouchée de pain
Que je laisse au coin de ma table
Pour l’enfant affamé
Je ne sais ni son nom ni d’où il vient,
Je le vois seulement timide les yeux battus
Comme la lueur d’une bougie
Approchant de sa fin.
Ces yeux qui me transpercent
Éclairent la profondeur
De mon cœur blessé et déchiré
En autant de morceaux
Que la faim des enfants du monde.
Ces yeux qui me regardent
Éveillent un instant de l’enfance passée
Endormie dans la nuit de mon être
Avec son parfum de pain chaud
Mordu par des millions de bouches affamées.
FËMIJËVE TË URITUR TË BOTËS
Gjithçka që mund të ndajë me ju në këtë kohë
Është një fjalë e mirë
Dhe një dëshirë e ngrohtë
Që ju t’i qëndroni kësajë kohe
Që po ndeshë zemrat tuaja të vogla.
Kjo kohë që po udhëton
Duke u përplasur në ju
Që po thyhet e thërrmohet
Nëpër copa shpirtrash të vrarë
Që e kurorëzuan këtë botë
Me kurorë zhgënjimesh
Në këtë shekull të mjerë.
Pra, gjithçka që mund të ndajë me ju
Është një kafshatë buke
Që e lë në një cep të tryezës sime
Për një fëmijë të uritur
Që nuk e di nga vjen dhe si quhet
Por vetëm e shoh
Me druajtje duke e grimcuar
Dhe më shikon me sy të venitur
Si drita e një pishe që është duke u shuar.
Sy që më shikojnë në brendinë time
E ma lëkundin zemrën e lënduar
Në aq thërrmija të shqyer e copëtuar
Sa uria e fëmijëve të kësaj bote.
Ata sy që më shikojnë
Dhe ma zgjojnë fëmijërinë kaluar
Që në brendinë time paska fjetur
Vetëm për pak kohë
Me aromën e një buke të nxehtë
Nga miliona gojë të uritura e kafshuar.
L’anatomie du rêve, Edition bilingue, Ed de L’Aire, Vevey, 2017
Préface de Bertil Galland
